Cengiz Aytmatov tarafından yazılan Beyaz Gemi adlı eser; 1970 yılında yazılmıştır. Kitap ismini küçük bir çocuğun dedesinin anlattığı efsanelerle birlikte hayal ettiği ve babasıyla buluşacağı hayali beyaz gemisinden almıştır.
Çocuğu en çok etkileyen efsane ise Maral Anadır. Efsaneye göre bir vakitler Kırgızlar ölen liderleri için tören düzenledikleri esnada saldırıya uğrarlar. Bütün Kırgızlar öldürülür ancak ormana giden bir kız ve erkek çocuk kalır. Maral ana bu iki çocuğa sahip çıkar onları büyütür. Onları Isık Gölü kenarına götürür.
Bu iki insanın burada çoğalmasını ve soylarının büyümesini sağlar. Bu şekilde Kırgızlar ile Marallar sevgi dolu barış içinde yaşam sürerler.
Yıllar yıllar sonra insanoğlu içindeki hislere yenilir ve Maral soyundan olduklarını temsil etmek amaçlı sırf gösteriş yapmak adına bir maralı öldürürler ve boynuzunu babasının mezarı üstüne koyarlar. Bu olaydan sonra herkes buna özenir ve marallar öldürülmeye başlanır. Bundan sebep beyaz marallar Isık Gölü’ nü terk ederler.
Bu efsaneye öylesine bağlanan çocuk artık gölün kıyısında marallarla konuşur, onlarla dertleşir. Isık Gölü’nde her gün belirli saatlerde ortaya çıkan beyaz gemide çalıştığını düşündüğü babasının yolunu gözler ve bir gün o gemide buluşacaklarını düşünür.
Bir gün çocuk hastalanır. Yatakta yatarken silah sesi duyar ancak çıkıp bakamaz. Uyanıp dışarı çıktığında ziyafet sofralarının hazırlandığını görür. Karşısında bir kesik baş vardır. İşte o kesik baş Maral Ana’ya aittir. Köylüler onun etini yemekle meşguldürler. Hayal ve umutların yerle bir olduğu andır. Bu insanlarla yaşayamayacağını anlar ve bir balık olup beyaz gemiye doğru yüzdükten sonra babasına ulaşma hayali ile nehrin kıyısından kendisini sulara bırakır.
Kitap baştan sona bir çocuğun baba sevgisi peşinde nasıl bir hayal dünyasına sahiptir ve bu yoğun duygular içinde hazin bir sonla bitmektedir.